Hafta başında yapılan seçimlerde Erzurum İl Genel Meclis Başkanlığı'na AK Parti Aziziye İlçe Meclis Üyesi İhsan Özdemir seçildi.
Seçim sonrası yaptığı konuşmada "Değerli arkadaşlarım şahsıma gösterdiğiniz teveccühle beni onurlandırdınız. Hepinize teşekkür ediyorum. Kamuoyunda meclisimizin görev ve yetkileri henüz tam olarak bilinmemektedir. İnanıyorum ki bu eksikliği yeni dönem çalışmalarımızda birlikte telafi edeceğiz." dedi.
Güzel!
Yani seçim de güzel, konuşma da…
Lakin, tavır hiçte güzel değil…
Niye mi?
Özdemir daha önce de aday olmuş, Av. Selcen Karagöl karşısında ezici bir biçimde seçimi kaybetmişti de ondan.
Bu seçimin üzerinden 1 yıl bile geçmedi...Seçici delegasyonun kısa süre önce güvensizlik belirttiği bir zeminde yeniden aday olmak, hem onların iradelerinde meydana gelecek çarpıklığa sebebiyet vermek; hem de kendisi adına enfüsi bir iştah görüntüsü verecekti ki; bu da hizmeti değil, makam, mevki, mansıp gibi değerleri ön plana almak anlamına gelecekti...
Nitekim öyle de oldu!
Gerekçelerden birisi, belki en hafifi bu olsa da, İhsan Özdemir’in yeniden bu göreve aday olması şık düşmedi.
Onu yüceltecek olan tavır, bir başkasını desteklemek olmalıydı.
İşte bunun adı da DADAŞÇA duruş olurdu.
Olmadı…
İhsan Özdemir bu duruşu sergileyemedi.
Yani Başkan oldu…
Ama, Dadaş Başkan olamadı…
Düz Başkan!
Kaldı ki…
Halk muhayyilesine yer etmiş çok değerli bir tesbit de var…
“Ağlayanın malı gülene kar etmez” derler!
Söylemiş olalım...